Vervoersmiddel – Kzing.tv

OB-MB-BB-BBS

Er zijn veel muziekjes gemaakt over treinen. Ook Heitor Villa Lobos (5 maart 1887 – 17 november 1959) heeft dit gedaan. Hij schreef er in 1930 een muziekstuk over: De kleine trein van de Caipira. Het gaat over een kleine trein op het Zuid-Amerikaanse platteland. Je hoort de locomotief. Het stuk schept een sfeer. Het komt uit een orkestsuite die Bachians brasileiras heet. Dit is deel 2. Later maakte Vila-Lobos er een stuk van voor cello en piano.

Kleine trein van de caipira. Een stuk voor orkest van Heitar Villa Lobos.

Later heeft hij er ook een lied van gemaakt.

We hebben geprobeerd een goede vertaling te vinden:

Daar gaat de trein met de jongen

Daar rolt het leven door

Daar gaat de Ciranda (de volksmuziek) en zijn lot

De stad draait langzaam naar nacht

Daar gaat de trein zonder bestemming

om een nieuwe dag te vinden

Ga door het land

Ga door de bergen

Ga door de zee

Zingend in de maanvervelichte bergketen

Rennend onder de sterren om te vliegen

in de lucht, in de lucht

Over de componist

Heitors grootouders vluchtten halverwege de negentiende eeuw. Het ene stel uit Spanje en het andere uit Portugal. Ze gingen naar Brazilië. Daar schaften ze 1850 de slavernij af. Pas in 1888 waren de mensen echt vrij, waardoor veel tot slaaf gemaakte mensen naar de stad Rio de Janeiro trokken. Dat was dus een smeltkroes van culturen.Heitors ouders vinden elkaar en trouwen. Zijn vader is cellist, zijn moeder is amateur musicus. In 1887 komt Heitor als tweede kind ter wereld.

In 1889 wordt Brazilië een republiek. Keizer Peter II hield van Europese muziek, maar nu was er plek voor muziek uit het land zelf. Heitors vader heeft commentaar op de nieuwe regering. Hij moet onderduiken op het platteland. Daar maakt Heitor kennis met de volksmuziek van Brazilië.

In 1893 keert Heitors familie terug naar Rio de Janeiro. Hij kan dan al cello spelen, maar hij stapt in 1895 over op de klarinet. In 1899 schrijft Heitor zijn eerste compositie, in het jaar dat zijn vader sterft. Eerst gaat hij nog medicijnen studeren, maar uiteindelijk kiest hij toch voor de muziek. Hij treedt veel op, onder andere in bioscopen.

Hij houdt ook van reizen. Hij reist naar het Amazonegebied en later naar het zuiden. Hij nam altijd de muziek mee uit die gebieden.

In 1923 krijgt hij een beurs om in Parijs te studeren. In 1930 keert hij terug. Hij is dan al erg beroemd. Hij mag het muziekonderwijs in Rio vormgeven. Hij ontwerpt een nieuw onderwijssysteem. Hij maaktdaarbij gebruik van al die volksmuziek. Je hoort aan zijn muziek altijd echt dat het uit Brazilië komt. Hij heeft veel koorwerken voor kinderkoren gemaakt, maar hij componeerde ook voor andere bezettingen. Hij heeft zelfs filmmuziek geshreven.

In 1944 ging hij op reis naar de Verenigde Stagen van Amerika. Hij werd erg beroemd. Er is een museum aan hem opgedragen: het Museau Villa-Lobos in Rio de Janeiro. Kinderen en jonge mensen houden vaak erg van zijn muziek.

Het is moeilijk om één label te plakken op de muziek van Villa-Lobos. Er zitten impressionistische kantjes aan, maar ook expressionistische kanten. Je hoort zelfs elementen uit de barok en uit de klassieke muziek. Hij was van alle markten thuis. In ieder geval is het belangrijkste aspect de aansluiting bij de volksmuziek.

MB-BB-BBS-ML

Het stilstaan
De locomotief start
Er wordt sneelheid gemaakt
Rijden op supersnelheid
Afremmen en stop

Kijk op YouTube naar de film en de muziek. De muziek start iets later.

Pacific 231 is een muziekstuk van Arthur Honegger. Het is genoemd naar een bepaalde stoom locomotief.Honegger was dol op treinen. Men zegt dat hij ooit zei: “Ik ben stapelgek op locomotieven Voor mij zijn het levende wezens en ik hou er net zoveel van als anderen van vrouwen of paarden houden.

Het stuk wordt vaak uitgevoerd. Het werd gecomponeerd in 1923. Toch was het stuk volgens Arthur geen programmamuziek. Volgens Honegger schreef hij het om te experimenteren met een tempo dat vertraagt.

Maar ja.. toch verwijzen de delen naar de echte trein en hoor je als het ware een trein rijden.

Er is dan ook een filmmaker geweest die er in 1949 een film bij heeft gemaakt

Iets over de componist

Arthur Honegger (Le Havre, 10 maart 1892 – Parijs, 27 november 1955) had Zwitserse ouders. Hij werd geboren in Frankrijk, in Le Havre. Hij leerde vioolspelen en componeren. Hij studeerde aan het conservatorium in Zürich en aan het conservatorium in Parijs. Hij studeerde in 1918 af.

In 1920 sloot hij zich aan bij vijf andere componisten. Ze noemden zich de “Groupe de six”, oftewel de “Groep van zes”. Hun namen waren: Auric, Durey, Milhaud, Poulenc en Tailleferre. De jonge mensen wilden andere muziek maken dan de impressionistische muziek en ze wilden ook niet teruggrijpen op de romantiek. Ze wilden een eigen, moderne klanktaal.

Toch is hij van die groep degene die het minste had met dit idee. Hij werd zelfs beïnvloed door componisten zoals Wagner en Richard Strauss, die romanticistische werken schreven. Hij liet zich ook inspireren door kunstenaars als Cocteau, Picasso en Erik Satie.In 1921 componeerde hij “Le Roi David” en in 1923 maakte hij daar een oratorium van.

In 1926 trouwde hij met een pianiste. Ze hadden een lat-relatie, want Honegger wilde stilte als hij componeerde. In 1932 kregen ze een dochtertje.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, kon hij niet meer naar Zwitserland. Hij moest in Parijs blijven. Het maakte hem erg depressief, maar hij bleef wel componeren. In 1947 kreeg hij een beroerte. Toch had hij nog een paar mooie jaren In 1955 stierf hij aan een hartaanval. Hij ligt in Parijs begraven.