MB-BB-BBS-ML
- Het stilstaan
- De locomotief start
- Er wordt sneelheid gemaakt
- Rijden op supersnelheid
- Afremmen en stop
Pacific 231 is een muziekstuk van Arthur Honegger. Het is genoemd naar een bepaalde stoom locomotief.Honegger was dol op treinen. Men zegt dat hij ooit zei: “Ik ben stapelgek op locomotieven Voor mij zijn het levende wezens en ik hou er net zoveel van als anderen van vrouwen of paarden houden.
Het stuk wordt vaak uitgevoerd. Het werd gecomponeerd in 1923. Toch was het stuk volgens Arthur geen programmamuziek. Volgens Honegger schreef hij het om te experimenteren met een tempo dat vertraagt.
Maar ja.. toch verwijzen de delen naar de echte trein en hoor je als het ware een trein rijden.
Er is dan ook een filmmaker geweest die er in 1949 een film bij heeft gemaakt
Iets over de componist
Arthur Honegger (Le Havre, 10 maart 1892 – Parijs, 27 november 1955) had Zwitserse ouders. Hij werd geboren in Frankrijk, in Le Havre. Hij leerde vioolspelen en componeren. Hij studeerde aan het conservatorium in Zürich en aan het conservatorium in Parijs. Hij studeerde in 1918 af.
In 1920 sloot hij zich aan bij vijf andere componisten. Ze noemden zich de “Groupe de six”, oftewel de “Groep van zes”. Hun namen waren: Auric, Durey, Milhaud, Poulenc en Tailleferre. De jonge mensen wilden andere muziek maken dan de impressionistische muziek en ze wilden ook niet teruggrijpen op de romantiek. Ze wilden een eigen, moderne klanktaal.
Toch is hij van die groep degene die het minste had met dit idee. Hij werd zelfs beïnvloed door componisten zoals Wagner en Richard Strauss, die romanticistische werken schreven. Hij liet zich ook inspireren door kunstenaars als Cocteau, Picasso en Erik Satie.In 1921 componeerde hij “Le Roi David” en in 1923 maakte hij daar een oratorium van.
In 1926 trouwde hij met een pianiste. Ze hadden een lat-relatie, want Honegger wilde stilte als hij componeerde. In 1932 kregen ze een dochtertje.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, kon hij niet meer naar Zwitserland. Hij moest in Parijs blijven. Het maakte hem erg depressief, maar hij bleef wel componeren. In 1947 kreeg hij een beroerte. Toch had hij nog een paar mooie jaren In 1955 stierf hij aan een hartaanval. Hij ligt in Parijs begraven.
.jpg){kind=link}