Marcel Marceau en mime

OB-MB-BB-OBS-BBS

Mime is toneelspelen, zonder erbij te praten. Je gebruikt gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Deze kunstvorm is afkomstig van de Grieken en Romeinen. Via de Commedia dell árte bleef de kunstvorm bestaan. Dat was een soort improvisatietheater dat tussen de 16e en 18e eeuw populair was in Italië. Je kent die kunstvorm misschien wel door de mooie maskers. Het waren serieuze en grappige verhalen. Er waren personages zoals de harlekijn en Pantalone. Je ziet de personages nog rond Carnaval. Zeker in Venetië.

In de 19e eeuw verdween de kunstvorm, maar in de 20e eeuw is het teruggekomen. Dat kwam onder andere door Marcel Marceau. Dit was het pseudoniem van Marcel Mangel. (1923-2007). Marcel was een joodse, Franse mimespeler. Kijk maar eens hoe hij mimet.

Marcel had veel fantasie als kleine jongen. Toen hij meegenomen werd naar de bioscoop, draaide daar “stomme” films. Dat zijn films waarin niet gesproken wordt. Een voorbeeld van een artiest uit die stomme films, is Charlie Chaplin.

In de Tweede Wereldoorlog moest het gezin van Marce vluchten. Hij ging bij het verzet. Hij nam de naam “Marceau” als geheime naam. Hij kon heel goed tekenen en maakte documenten na. Zo hielp hij Joodse kinderen verbergen. Zijn vader overleed in een oorlogskamp.

Marceau ging steeds meer acteren. Hij woonde in een huis waar Joodse kinderen werden opgevangen. Hij deed voor hen Charlie Chaplin na. Na de bevrijding van Parijs trad hij heel vaak op voor de troepen van de geallieerde soldaten.

In 1946 kon hij eindelijk naar de toneelschool. Hij kreeg les van een beroemde mimespeler. Hij werd niet alleen mimespeler, maar ook illustrator.

In 1947 verzon hij “Bip”. Bip was een verdrietige clown, met een wit gezicht. Bip beleefde allerlei avonturen.

Hij heeft zelfs een mimegezelschap opgericht en begon een mimeschool. Doordat er niet gesproken wordt bij mime, kon iedereen in de wereld hem begrijpen. Daardoor werd hij heel populair. Hij is wel 84 jaar oud geworden.

Zelf mime spelen

Middenbouw:

teacher in role. Beeldt het volgende uit:

  • appel eten
  • ladder opklimmen
  • een hek schilderen
  • iemand boos toespreken
  • kijken of er iets onder je schoen zit
  • ramen lappen
  • fietsen
  • zwemmen
  • de hond uitlaten
  • iemand roepen
  • enz.

Bovenbouw:

Maak duo’s en verzin een mimeverhaal dat past in de tijd van het jaar waarin je je bevindt. Met kerst kan het een kerstmime zijn; rond de zomervakantie een vakantiemime, etc.

Pacific 231

MB-BB-BBS-ML

  1. Het stilstaan
  2. De locomotief start
  3. Er wordt sneelheid gemaakt
  4. Rijden op supersnelheid
  5. Afremmen en stop

Pacific 231 is een muziekstuk van Arthur Honegger. Het is genoemd naar een bepaalde stoom locomotief.Honegger was dol op treinen. Men zegt dat hij ooit zei: “Ik ben stapelgek op locomotieven Voor mij zijn het levende wezens en ik hou er net zoveel van als anderen van vrouwen of paarden houden.

Het stuk wordt vaak uitgevoerd. Het werd gecomponeerd in 1923. Toch was het stuk volgens Arthur geen programmamuziek. Volgens Honegger schreef hij het om te experimenteren met een tempo dat vertraagt.

Maar ja.. toch verwijzen de delen naar de echte trein en hoor je als het ware een trein rijden.

Er is dan ook een filmmaker geweest die er in 1949 een film bij heeft gemaakt

Iets over de componist

Arthur Honegger (Le Havre, 10 maart 1892 – Parijs, 27 november 1955) had Zwitserse ouders. Hij werd geboren in Frankrijk, in Le Havre. Hij leerde vioolspelen en componeren. Hij studeerde aan het conservatorium in Zürich en aan het conservatorium in Parijs. Hij studeerde in 1918 af.

In 1920 sloot hij zich aan bij vijf andere componisten. Ze noemden zich de “Groupe de six”, oftewel de “Groep van zes”. Hun namen waren: Auric, Durey, Milhaud, Poulenc en Tailleferre. De jonge mensen wilden andere muziek maken dan de impressionistische muziek en ze wilden ook niet teruggrijpen op de romantiek. Ze wilden een eigen, moderne klanktaal.

Toch is hij van die groep degene die het minste had met dit idee. Hij werd zelfs beïnvloed door componisten zoals Wagner en Richard Strauss, die romanticistische werken schreven. Hij liet zich ook inspireren door kunstenaars als Cocteau, Picasso en Erik Satie.In 1921 componeerde hij “Le Roi David” en in 1923 maakte hij daar een oratorium van.

In 1926 trouwde hij met een pianiste. Ze hadden een lat-relatie, want Honegger wilde stilte als hij componeerde. In 1932 kregen ze een dochtertje.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, kon hij niet meer naar Zwitserland. Hij moest in Parijs blijven. Het maakte hem erg depressief, maar hij bleef wel componeren. In 1947 kreeg hij een beroerte. Toch had hij nog een paar mooie jaren In 1955 stierf hij aan een hartaanval. Hij ligt in Parijs begraven.