MB-BB

“Wie de tafels goed wil leren, moet ze automatiseren.” Met tafels, bedoelen we natuurlijk de tafels van vermenigvuldiging. De keersommen. Je moet ze zo vaak oefenen, tot je niet meer over de antwoorden hoeft na te denken. OP Pinterest kan je veel tips vinden voor spelletjes waarmee je keersommen kan oefenen. Je kan ook deze rocksong zingen.

Verder op de pagina staat een verhaal dat juf of meester kan voorlezen, waarbij jullie de tafel van 3 goed kunnen leren automatiseren.

“Keer” daar is echt niks an.

Tafels zijn een eitje, man.

Steeds een groepje meer en dan

stamp je ze in je hersenpan.

1 x 1 = 1 etc.

De drie-allergie (Een acteeropdracht, naar aanleiding van een verhaal) Maak groepjes van 3 in de groep.

Het volgende verhaaltje kan voorgelezen worden. Iedere keer als er een getal genoemd wordt dat met 3 te maken heeft, moeten alle kinderen hun vinger opsteken.

Er was eens een schooljuffrouw die heel erg allergisch was voor het noemen van het getal drie en alles wat ermee te maken had. Het was niet zo dat ze rode uitslag of pukkeltjes kreeg. Daar had ze nog wel mee kunnen omgaan. Daar zou ze gewoon een zalfje voor hebben gekregen van de dokter. Nee… iedere keer als  zo’n getal hardop uitgesproken werd, klom ze doodsbang in de gordijnen. Nou is dat alleen maar grappig, dus dat was het ergste nog niet. . Het ergste was dat ze dan een hoog gekrijs liet horen. Een afgrijselijke krijsende gil, die je door merg en been ging. Zoiets als: “Whaaaaieeeeoeieeeee……” , maar dan nog harder.

Juf gilde niet alleen als ze het woord “drie” hoorde, maar ook als iemand tijdens een spelletje zes gooide met een dobbelsteen en dat dan hardop zei, of als ze in de klas het liedje “drie keer drie is negen” wilden zingen. Nou deed niemand van haar leerlingen dat gelukkig ooit, want ze konden dat gegil niet verdragen. Als de juf zo gilde, deden ze hun handen in hun oren, klommen van schrik op hun tafels en sprongen uit het raam. Gelukkig was de klas niet op de derde verdieping, maar op de begane grond.

Deze allergie was niet alleen erg lastig voor de juf, maar ook voor haar leerlingen, haar collega’s (die zich 1,2,3,4 een hoedje van papier schrokken als hun collega zo gilde) en voor de directeur die notabene Dries heette. Hij moest het iedere keer voor de juf opnemen. Als het aan de ouders van de leerlingen gelegen had, zou deze juf natuurlijk allang ontslagen zijn. Zij wilden dat de juf naar een psycholoog ging, voor deze ongebruikelijke allergie. Maar ja, psychologie rijmt op….. ja hoor… drie. en die psycholoog woonde ook nog eens in de Drieboomlaan, op nummer 9. Dus de juf werd al nerveus als men het erover had en ze konden haar er met geen stok naartoe krijgen.

Je vraagt je misschien af of getallen die met 3 te maken hebben dan zoveel voorkomen. Nou… het zal je verbazen… maar het leven zit er vol mee. Potverdriedubbeltjeskoekoek… dat getal zit overal in. Je zou er verdrietig van worden!

Het eerste probleem was al dat deze juf op de Driemaster werkte, waar ze een combinatiegroep had. En… je raadt het al, het ging om een groep 3/4. In de klas zat iedereen in tafelgroepjes van 3 kinderen bij elkaar. Iedere dag werden er 6 verschillende lessen gegeven. Er waren 9 groepjes! De lunchpauze was om 12 uur! De school ging om 3 uur uit, of liever gezegd: om 15.00 uur.

Dit jaar had de juf het extra zwaar, want ze had thuis een onhandelbare puberzoon van 18 jaar en een dochter van 21 die op kamers woonde en bijna nooit thuiskwam. Bovendien moest ze zorgen voor haar oudere moeder, die ook nog eens 24 katten had. Dus je snapt dat ze niet blij was dat ze 27 kinderen in haar groep had. Daar kwam nog bij dat ze bijna een jubileum had. Ze was bijna 30 jaar leerkracht en haar collega’s hadden het daar steeds over. Ze wilden namelijk een leuk feest voor haar organiseren, wat op zich super aardig is, behalve als je allergisch bent voor het getal drie, natuurlijk. Ze hadden het er zelfs over dat ze de leerlingen een dans voor haar wilden laten instuderen. Ongevoelig als ze waren spraken ze over de Driekusman. Nou ja… een wals was natuurlijk óók geen goed idee geweest… 

Op een dag kwam de juf binnen. Ze zag er niet goed uit. Ze was spierwit. “Wat is er met u aan de hand?” vroeg één van de leerlingen. “Het is tijd voor de nieuwe tafel” kreunde de juf. “Oh leuk!” gilde Joris, die altijd 0 fouten in zijn methodetoetsen had en ook nog extra werk deed. De rest van de leerlingen keek hem geïrriteerd aan. Ze hadden geen hekel aan de tafels, want juf kon ze altijd héél goed uitleggen, maar het was nou ook niet bepaald hun hobby om ze te leren. “Maar dat is toch geen probleem, juf?” vroeg Anneke. “Nou…” zei juf… “Na de tafel van één, de tafel van 10, de tafel van 2 en de tafel van 5 is het nu tijd voor….” De groep keek haar aan. “De tijd voor de tafel…”  “Ja, zeg het maar, juf..” zei Noud. Maar juf zei niets. Ze boog haar hoofd en er viel een dikke druppel op haar tafel. Dat was beslist een traan.

Opeens begreep de groep het. Het was tijd voor de tafel van drie. Hun arme juf moest hen tafelsommen aanleren met getallen die met 3 te maken hadden. In de tafels die ze tot nu toe geleerd hadden, kwamen ook wel eens getallen voor die met drie te maken hadden, maar dan liet juf die getallen gewoon op haar vingers zien. Maar bij de tafel van drie is er geen ontkomen aan. Je kan moeilijk alle cijfers uitbeelden. Juf moest de getallen wel uitspreken en zou dus bijna voortdurend krijsend in de gordijnen hangen. Dan werd ze vast ontslagen.

Gelukkig had de juf een groep vol slimme en aardige kinderen, die allemaal erg van hun juf hielden. Het was namelijk een erg aardige en goede juf, die hen ook altijd hielp met hun problemen. “We kunnen hem overslaan…” zei Louise driest. Zij was niet zo erg goed in rekenen, dus eentje minder leek haar een erg goed idee. Juf schudde haar hoofd. “Dat vindt de inspectie vast niet goed.” zei ze, zachtjes.

Plotseling stond Cleo op. “Ik heb een idee, juf! We gaan die tafel zélf leren. We maken in groepjes (bij dit woord trok juf wit weg, maar Cleo ging door) van 4 (juf haalde opgelucht adem) toneelstukjes waarin we die tafel uitleggen.” “Maar dan hoort de juf het d-woord toch nog steeds?” zei Youp. “Nee joh, dat spreken we gewoon niet uit. We laten het alleen zien.” zei Cleo. Juf tilde haar hoofd op. Er blonk hoop in haar ogen. “Yes, yes, yes..” zei Tony. Maar toen juf zenuwachtig werd, voegde hij er gauw nog een “Yes ” aan toe.

De hele groep was enthousiast en juf keek erg blij. “Wat een super goed idee!” zei ze. Ze telde gauw 5 groepjes van 5 bij elkaar: “Eén, twee, jij, vier…”  Eén, twee, jij, vier ” en de laatste twee kinderen mochten samenwerken. Natuurlijk deed juf hen niet bij een ander groepje, dat snap je, want dan werd dat een groepje van….. 

Daarna gingen de kinderen hard aan de slag. Er werden heel leuke toneelstukjes gemaakt. Ieder groepje bedacht een verhaaltje waarin de keersommen van de tafel van drie werden uitgelegd. Ze mochten wél andere kinderen lenen, om hun som uit te beelden. Maar het woord drie mocht niet gebruikt worden. Ze spraken af dat het groepje dat het woord per ongeluk tóch zou zeggen, af zou zijn.

1 groepje legde in hun toneelstukje uit wat 2 x 3 was.

1 groepje legde uit wat 3 x 3 was en wat 9 x 3 was.

1 groepje legde uit wat 4 x 3 was  en wat 5 x 3 was.

1 groepje legde uit wat 6 x 3 was.

1 groepje legde uit wat 7 x 3 was en wat 8 x 3 was

En het groepje van 2 legde uit wat 1x 3 was.

Het was een enorm succes. Twee groepjes waren af. Gelukkig geen 3.  Het groepje van Tony, maakte drie fouten. Toen deden ze speciaal voor de juf de laatste som ook maar fout. Het groepje van Joris won natuurlijk. Maar eigenlijk voelde iedereen zich een winnaar, want juf trakteerde iedereen op dropjes. Iedereen kreeg er 2. Geen 3 natuurlijk!