Oh, je voudrais tant que tu te souviennes
des jours heureux où nous étions amis.
En ce temps-là la vie était plus belle
et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.
Tu vois, je n’ai pas oublié.
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
les souvenirs et les regrets aussi.

Et le vent du Nord les emporte
dans la nuit froide de l’oubli.
Tu vois, je n’ai pas oublié
la chanson que tu me chantais.

C’est une chanson qui nous ressemble
toi tu m’aimais, et je t’aimais.
Et nous vivions tous deux ensemble
Toi qui m’aimais, moi qui t’aimais

Mais la vie sépare ceux qui s’aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.
les souvenirs et les regrets aussi.
Et mon amour si les infidèles,
Sourit toujours en remercie la vie.

Je táimait tant, tu etais si jolie.
Comment veux tu que je tóublie?
Moi sais tu la, la vi est si belle.
Et le soloei plus brillant qáujourd’hui.

Tu étais ma plus douce amie.
Mais je n’ai que pas des regrets.
Et la chanson que tu chantie
toujours je l’entendrais.

C’est une chanson qui nous ressemble
toi tu m’aimais, et je t’aimais.
Et nous vivions tous deux ensemble
Toi qui m’aimais,moi qui t’aimais

Mais la vie sépare ceux qui s’aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis

O ik zou willen dat je ze zou herinneren,
die gelukkige dagen dat wij verliefd waren,
in de tijd dat het leven zoveel mooier was
en de zon feller brandde dan vandaag.

Gevallen bladeren bijeen gebracht met een schep,
zie je, ik ben ze niet vergeten.
Gevallen bladeren bijeen gebracht met een schep,
de herinneringen en ook spijt

en de noordenwind voert ze mee
in de koude nacht van het vergeten.
Zie je, ik ben het niet vergeten
dat liedje dat je voor mij zong…

Dit is een liedje dat bij ons hoort
Jij hield van mij en ik hield van jou
En we zouden samen leven
Jij, die van mij hield en ik die van jou hield.

Maar het leven scheidt de geliefden
heel langzaam, zonder geluid
En de zee wist op het zand
de stappen uit van de verloren verliefden.

Gevallen bladeren bijeen gebracht met een schep
de herinneringen en ook spijt.
Maar mijn stille en trouwe liefde
glimlacht nog steeds en dankt het leven.

Ik hield zoveel van je, je was zo mooi.
Hoe wil je dat ik je vergeet,
in de tijd dat het leven zoveel mooier was
en de zon feller brandde dan vandaag.

Jij was mijn zoetste liefde
Maar ik heb er geen verdriet van
en het liedje dat je voor me zong
ik zal het altijd, altijd blijven horen…..

Dit is een liedje dat bij ons hoort
Jij hield van mij en ik hield van jou
En we zouden samen leven
Jij, die van mij hield en ik die van jou hield

Maar het leven scheidt de geliefden
heel langzaam, zonder geluid
En de zee wist op het zand
de stappen uit van de verloren verliefden.