Een Franse mus

MB-BB-ML

In 1915 werd in Frankrijk een meisje geboren dat Édith Giovanna Gassion heette. Haar moeder was een zangeres in een kroeg en haar vader was een acrobaat. Maar haar oma, die uit Marokko kwam, voedde haar op, maar die had ook zoiets als een kroeg. Die oma woonde in Frankrijk.

Edith, werd een heel beroemde vrouw.

Édith had geen fijn leven. Toen ze 15 was werd ze straatzangeres. Op haar 17e kreeg ze al een dochtertje, van een Parijse man op wie ze verliefd was. Maar het kindje overleed toen ze twee jaar was.

Toen ze 20 was, werd ze ontdekt als zangeres, door de eigenaar van een theater. Daar trad ze vanaf 1936 op. Ze was er altijd erg zenuwachtig voor. Zo kwam ze aan haar bijnaam. Die was “La môme piaf” , oftwel de kleine mus. Toen zij later een beroemde zangeres van chansons was, noemde ze zichzelf: Édith Piaf. Een ander woord voor zo’n artiestennaam is “pseudoniem”.

Op een gegeven moment werd zevan moord verdacht, maar ze werd vrijgesproken.

Édith schreef vaak liedjes over het leven dat meisjes zoals zij moesten lijden. Het echte levenslied. Ze bezong dat in chansons.

Het woord “chanson” betekent letterlijk “lied.” In Frankrijk werden vanaf de Middeleeuwen altijd liederen gezongen. Dat begon al bij de troubadours in de Middeleeuwen. Maar als wij het over “chansons” hebben, bedoelen we meestal een Frans liedje, dat een artiest op een klein podium zingt, oftewel een luisterliedje. Vaak vertelt het over iemands gevoel, of over hoe iemand het leven beleeft. Bij een klein podium moet je denken aan een theater, of een kroeg, een kleine Club. Maar dus niet een grote concertzaal. Chansons zijn “kleinkunst.”

Er zijn heel veel beroemde Franse chansonniers en chansonnières. We noemen er een paar: Maurice Chevallier, Juliette Gréco, Yves Montand, Jacques Brel…

In de Tweede Wereldoorlog schreef Piaf het lied La Vie en rose. Iedereen was dol op haar muziek. Na de oorlog trad ze overal in Europa op.

Haar grote liefde was de bokser Marcel Cerdan, maar hij was al getrouwd en had drie kinderen. Toch leefde ze met hem samen. In 1949 overleed hij door een vliegtuigongeluk.

Daarna trouwde ze twee keer. Eerst met de zanger Jacques Pills. In 1962 trouwde ze met Théo Sarapo. Die was zanger en acteur en 20 jaar jonger dan zij. Mensen dachten dat hij met haar ging om haar geld. Maar zij vond dat ze het recht had om te houden van wie ze wilde.

Édith kende veel beroemdheden, zoals de Franse chansonnier Maurice Chevalier en Jean Cocteau.

Ze had veel succes met het lied Non, je ne regrette rien. Dat betekent: ik heb nergens spijt van. Je hebt het hierboven kunnen beluisteren. Ze gaf een groot concert in Parijs in Olympia. Haar drie belangrijkste liederen, oftewel chansons, waren: La Vie en rose , Non, je ne regrette rien en Milord.

De kleine mus overleed in 1963. Iedereen was heel erg bedroefd. Het hele verkeer lag stil in Parijs. Cocteau hoorde van haar dood en overleed vrijwel meteen daarna aan een hartaanval.

Édith Piaf is begraven op het kerkhof in Parijs waar veel beroemdheden liggen: Père Lachaise.